یک درخت «سدر» نشانه بود؛ می‌گویند قبیله‌ی بنی‌اسد چند روز پس از واقعه‌ی عاشورا، پیکر امام‌حسینع را به‌خاک سپردند و درخت سدری به‌عنوان نشانه کاشتند؛ درخت سدری که بعدها بریده شد تا دیگر نشانه‌ای نباشد. همیشه پیروان زیادی داشتی؛ اما دشمنانت کم نبودند.
می‌گویند هفت‌بار مزارت را تخریب کردند تا فراموش شوی، گروه دیگری سال‌ها بعد روی مزارت زراعت کردند، آب بستند و رودخانه‌ی کوچکی از روی مزار تشنه‌ات رد می‌شد. تلاش‌های زیادی شد تا حذف شوی، اما انگار داستان تو در حافظه‌ی تاریخ ماندگار است.
* * *
آن سال کرونا نبود؛ شمشیر بود و خون و تشنگی و پرچم. حالا ویروس کرونا همه‌ی شکل‌های زندگی را عوض کرده است؛ حتی عزاداری محرم را.
همه‌ی آن‌چه در ماه‌های گذشته رعایت کردیم هم‌چنان ادامه دارد. اگر سفر نرفتیم، اگر به‌دیدن دوستان و اقوام نرفتیم، عروسی و مهمانی نرفتیم، ماسک زدیم، دست‌هایمان را مرتب شست‌وشو دادیم و... همه ادامه دارند.
* * *
براساس دستور وزارت بهداشت و ستاد ملی مقابله با کرونا، مراسم محرم امسال در فضای باز، با رعایت فاصله‌ی اجتماعی و پروتکل‌های بهداشتی برگزار می‌شود. برخی از این دستورالعمل‌ها را با هم می‌خوانیم:
۱. در محرم، شهر سفید و زرد و قرمز نداریم؛ دستورالعمل‌ها برای تمام شهرها یکسان است.
۲. لازم است محل‌های برگزاری مراسم، به‌صورت متناوب ضدعفونی شوند.
۳.تا جایی که امکان دارد، نذری‌ها در قالب موادغذایی خشک یا خام توزیع شود.
۴. برای زنجیرزنی در دسته‌های عزاداری، حتماً از زنجیرهای شخصی استفاده شود یا زنجیرها به اشخاص تا پایان دهه‌ی عزاداری واگذار شود تا زنجیرها بین افراد دست‌به‌دست نشود.
۵. استفاده از طبل و سنج و دمام و... به‌دلیل تحرک بالای افراد و تجمع افراد، یکی از عوامل انتقال کروناست و نباید صورت بگیرد.
۶. راهکاریی ارائه شود که هنگام ورود و خروج عزاداران از مجالس، تجمع مردم نباشد. مردم به نوبت و با فاصله وارد یا خارج شوند.
۷. اگر به‌دلایلی قرار است نذری به‌صورت پخته توزیع شود، با نظارت کارشناسان بهداشتی طبخ و بسته‌بندی شود و توزیع آن در مکان‌های دیگری باشد تا از تشکیل صف و تجمع جلوگیری شود.
۸. استفاده از ماسک به‌صورت مستمر در طول برگزاری مراسم در فضای باز و رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی حداقل دو متر.
۹. کاهش ساعت برگزاری مراسم تا حداکثر دو ساعت.
۱۰. برپایی ایستگاه‌های صلواتی توزیع نذری چای و... در هرشکلی ممنوع است.
* * *
رازی است در ماندگاری نامت! یامت یک جمله بود: «کسی هست مرا یاری کند؟» کسی را می‌خواستی از آن‌سوی میدان بیاید این‌طرف تا به خدا نزدیک‌تر شود. کسی را می‌خواستی راهت را ادامه بدهد، تو را بشناسد و راز نهفته در پیامت را رمزگشایی کند.
پیامی که هنوز هست و حالا در گوشی‌هایمان دست‌به‌دست می‌شود. اما مهم است کسی بداند کجا و چه‌طور می‌شود یاری‌ات کرد. مهم است کسی به فکر دیگران هم باشد. مهم است کسی بداند پرچم شما همیشه بالاست، حتی در عزاداری آنلاین.
* * *
می‌گویند زندگی طول و عرض و ارتفاع دارد. این جمله برایم عجیب است اگر بخواهم به‌عنوان یک مسئله‌ی ریاضی به آن نگاه کنم. طول و عرض را باید ضرب در ارتفاع کنم یا نیاز به عدد پی دارم تا شعاع را در آن ضرب کنم. اما این مسئله‌ی ریاضی نیست؛ ارتفاعش مهم است، نه طول یا عرضش! ارتفاع زندگی، همان چیزی است که آدم‌های بزرگ دارند. ارتفاع زندگی همان است که قرن‌ها پس از رفتن، پرچمت را بالا نگه می‌دارد.
نظر شما